Vaticaans nepnieuws: “De reformatie is voorbij”

door Richard Bennett en Stuart Quint

De Heer Jezus Christus veroordeelde de Farizeeën toen zij trachtten de waarheid van het Evangelie te onderdrukken door hun tradities gelijk te stellen met de Bijbel. “Maar wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars, want u sluit het Koninkrijk der hemelen voor de mensen; u gaat er immers zelf niet binnen, en hen die er binnen willen gaan, laat u er niet binnengaan”.ⁱ

Vandaag ondermijnt ook het hoger geplaatste leiderschap van de Rooms-katholieke Kerk de waarheid door mensgemaakte tradities gelijk te stellen met Gods Woord. Paus Franciscus en de Roomse hiërarchie verheffen hun eigen gezag boven dat van de Heilige Schrift. Consequent hiermee gelooft de katholieke persoon niet in het onveranderlijke Woord van de Almachtige God, maar veeleer in de Katholieke Kerk en haar evoluerende traditie.

Vanaf het begin van de Reformatie 500 jaar geleden, blijft de Roomse kerk haar invloed gebruiken om de waarheid van het Evangelie van Jezus Christus te camoufleren.

Rome’s laatste schema om de waarheid van de Reformatie te camoufleren

Door slecht geïnformeerde mensen ervan te overtuigen dat de Reformatie een vergissing was, zoekt Rome een sinister objectief te bevorderen. Inderdaad, de bedoeling van Rome is het onderdrukken van de waarheid die herontdekt werd door de Reformatie: de heerlijkheid van het Evangelie van Jezus Christus.

Waarom bemoeit Rome zich met een historische gebeurtenis die 500 jaar geleden optrad en herdacht wordt vandaag?

Auteur George Orwell zei eens: “De meest effectieve manier om mensen te verwoesten is hun eigen begrip van de geschiedenis te ontzeggen en uit te wissen”.ⁱⁱ

Het Vaticaanse nalatenschap is overvloedig aanwezig met voorbeelden van “sleutelen” aan de geschiedenis om onwetende mensen te bedriegen en manipuleren. Twee prominente voorbeelden zijn de vertekening van bijbelse figuren, zoals de apostel Petrus tot Roomse pausⁱⁱⁱ en Maria tot “de volmaakt heilige”.^iv

Tot in recente tijden is Rome tekeer gegaan tegen een behoefte aan de Reformatie. Zoals aangetoond in het Concilie van Trente en het Vaticaans Concilie I, bezigde de Rooms-katholieke Kerk de tactiek van disputeren en veroordelen van de basisprincipes van de Reformatie.

Echter, het pausdom ontwikkelt vandaag een nieuwe tactiek, die begon onder Vaticanum II. Onder het mom van valse eenheid zoekt Rome de vele belijdende evangelicals die onwetend zijn van de waarheid van het Evangelie van de Reformatie te exploiteren. Het Vaticaan zal dit bedrog agressief promoten tijdens de 500^ste verjaardag van de Reformatie [1517 – 2017].

Een belangrijk katholiek blad van het Verenigd Koninkrijk citeert paus Franciscus na een ontmoeting met lutheranen in januari 2017:

“‘Na 50 jaar van officiële oecumenische dialoog tussen katholieken en lutheranen, zijn wij erin geslaagd goed uitgedrukte punten te articuleren van de visie waarmee wij vandaag instemmen. Hiervoor zijn we dankbaar…’

‘Tegelijkertijd houden wij in onze harten een oprecht berouw levend wegens onze fouten’, zei de paus. ‘In deze geest herinneren we in Lund dat het de bedoeling was van Maarten Luther 500 jaar geleden om de Kerk te vernieuwen, niet haar te verdelen…’

De gegevens voor de week, gepubliceerd door het Pontificaal Concilie voor het Promoten van Christelijke Eenheid, zeggen dat, na 50 jaar dialoog ‘katholieken nu in staat zijn Luthers uitdaging voor de Kerk van vandaag te horen, en hem te erkennen als een ‘getuige van het Evangelie’ ”.^v

Paus Franciscus heeft het fout met Maarten Luther te claimen als een mede-“getuige van het Evangelie”. Franciscus en Luther hebben geheel verschillende evangeliën! Hetzelfde conflict van 500 jaar geleden bestaat vandaag nog!

In 2017 blijft Rome doorgaan met de wereld te overtuigen dat protestanten niet langer een reden hebben om van haar afgescheiden te blijven en dat de Reformatie niet langer nodig is.

Het Vaticaan kondigde in januari een nieuwe postzegel aan om Maarten Luther te herdenken.^vi Verschillende katholieke bronnen debatteren over de betekenis van deze wijziging in de Vaticaanse inspanningen, van te schande maken tot het vereren van de Reformatie. Deze gebeurtenis heeft hoe dan ook grondige implicaties.

Mauro Olivieri, het hoofd van Rome’s Filatelistische en Numismatische Dienst, ziet de postzegeluitgave niet enkel als zijnde significant, maar onder de directe orders van het pausdom:

“We moeten de huidige tijd trachten te begrijpen, en vertalers willen zijn van de boodschappen die de Heilige Vaders wensen mee te delen… zonder twijfel, de zaak toegewijd aan de 500^ste verjaardag van de Protestantse Reformatie markeert de verzoening en overwinning op wederzijds onbegrip tussen christenen…”.^vii

Deze opgemerkte “verzoening” of vereniging, en “overwinning op wederzijds onbegrip tussen christenen” zijn louter propaganda voor de Vaticaanse agenda.

Het Evangelie van de Reformatie: Het gezag en de waarheid van de Bijbel alleen ^viii

De hervormers in de 16^de eeuw herontdekten Gods geschreven Woord als het absolute gezag voor geloof en praktijk. De Schriften vervangen God niet maar drukken het denken van God uit. Christus verbiedt mensen subjectieve interpretaties van Gods Woord uit te vinden.

“Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen; Ik ben niet gekomen om die af te schaffen, maar te vervullen. Want, voorwaar, Ik zeg u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet één jota of één tittel van de Wet voorbijgaan, totdat het alles geschied is”.^ix

Mensgemaakte ideologie hoger verheffen dan de Bijbel staat gelijk met God een leugenaar te noemen. Rome degradeert Gods heerlijkheid door traditie te promoten als zijnde gelijk aan Zijn Woord:

“… niet uit de heilige Schrift alleen haar zekerheid put omtrent al het geopenbaarde. Derhalve moet men beide met eenzelfde liefde, eerbied en respect aanvaarden en vereren”.^x

Het Evangelie van de Reformatie: Redding gewerkt door Gods Genade alleen

De hervormers toonden aan dat de Schrift verklaart dat zondaars “dood door de overtredingen en de zonden”^xi zijn en “om niet gerechtvaardigd door Zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus”.^xii Zij echoden het Woord van God zelf: “Want uit genade bent u zalig geworden, door het geloof, en dat niet uit u, het is de gave van God; niet uit werken, opdat niemand zou roemen”.^xiii

In tegenstelling tot deze waarheid, beweert Rome dat genade louter een hulp is die overgebracht wordt door haar sacramenten. “De kerk verklaart dat de sacramenten van het Nieuwe Verbond heilsnoodzakelijk zijn voor de gelovigen. De ‘sacramentele genade’ is de genade van de heilige Geest, geschonken door Christus en eigen aan elk sacrament”.^xi

Het Evangelie van de Reformatie: Redding komt door Geloof alleen

De hervormers leerden dat God de genade verleent die een zondaar redding geeft. Het object van zulk geloof is de Persoon van Christus Jezus Zelf. “Geloof in de Heere Jezus Christus en u zult zalig worden, u en uw huis”.^xv God verleent zo’n geloof door het horen van het Woord van God: “Zo is dan het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God ”.^xvi

De Katholieke Kerk verdraait het concept van geloof helemaal. Inderdaad, Rome bluft: “Allereerst is het de kerk die gelooft en zo mijn geloof draagt, voedt en ondersteunt”.^xvii En ook heeft ze de brutaliteit te verklaren dat wij het leven van het geloof door de kerk ontvangen omdat de Kerk onze Moeder is: “Het heil komt alleen van God; maar omdat wij het leven van het geloof door de kerk ontvangen, is zij onze moeder”.^xviii

Rome dwingt een persoon te geloven in Moeder Kerk en niet in de Heer Jezus Christus: “‘Geloven’ is een kerkelijke daad. Het geloof van de kerk gaat vooraf aan ons geloof, brengt dit voort, draagt het en voedt het. De kerk is de moeder van alle gelovigen. ‘Niemand kan God als Vader hebben als hij de kerk niet als moeder heeft’”.^xix

Het Evangelie van de Reformatie: Redding gedreven door Christus alleen

Christus alleen redt gelovigen. “Gezegend zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegen in de hemelse gewesten in Christus … opdat wij heilig en smetteloos voor Hem zouden zijn in de liefde”.^xx

De apostel Paulus definieert Christus expliciet als de oorsprong van de toekenning aan de gelovige van rechtvaardigheid tegenover God. “God echter bevestigt Zijn liefde voor ons daarin dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren. Veel meer dan zullen wij, nu wij gerechtvaardigd zijn door Zijn bloed, door Hem behouden worden van de toorn”.^xxi

De Katholieke Kerk ontkent expliciet de Bijbel op dit punt: “De rechtvaardiging wordt geschonken door het doopsel, het sacrament van het geloof. De rechtvaardiging maakt ons gelijkvormig aan de gerechtigheid van God die ons innerlijk tot rechtvaardigen maakt door de kracht van zijn barmhartigheid”.^xxii

Rome leert: “Rechtvaardiging is geen verklaring van rechtvaardiging gebaseerd op de toegeschreven rechtvaardigheid van Jezus Christus maar een verklaring van de gelovige zijn rechtvaardigheid voor de oordeelstroon van God gebaseerd op een infusie van genade in het leven van de gelovige. Dit betekent dat rechtvaardiging niet exclusief gegrond is op het werk van Christus maar ook op de werken en verdiensten van de enkeling”.^xxiii

Het Evangelie van de Reformatie: Heerlijkheid behoort God alleen toe

De Hervormers begrepen het principe van heerlijkheid te geven aan God alleen, en dat volgt logischerwijze uit de andere principes. Omdat rechtvaardiging door genade alleen is, middels Gods gave van geloof alleen, en in Christus alleen, op basis van Zijn Woord, zal God alleen de heerlijkheid toekomen! Hij geeft geen plaats voor Maria, de paus, noch dode heiligen.

In feite richt de Katholieke Kerk zich tot Maria alsof zij God ware. “Doordat wij aan Maria vragen om voor ons te bidden, erkennen wij dat wij arme zondaars zijn, en richten wij ons tot de ‘moeder van barmhartigheid’, tot de volmaakt heilige”.^xxiv De paus wedijvert, rivaliseert met Gods heerlijkheid door titels aan te nemen zoals “Heilige Vader” en “Plaatsvervanger van Christus”.

De Rooms-katholieke Kerk verzwakt Gods heerlijkheid door haar verering van dode heiligen:

“De gemeenschap met de overledenen. Door allereerst deze gemeenschap te erkennen die binnen heel het mystieke lichaam van Christus bestaat, heeft de pelgrimerende kerk vanaf de eerste tijden van het christendom de nagedachtenis van de gestorvenen met grote piëteit gevierd, en, omdat ‘het een heilige en vrome gedachte is voor de overledenen te bidden … Ons gebed voor hen kan hen niet alleen helpen, maar kan ook hun voorspraak voor ons doeltreffend maken”.^xxv

Wat zullen wij doen met het Evangelie van de Reformatie?

Het is niet genoeg de Reformatie te herdenken. We moeten dezelfde Christus en het ware Evangelie gehoorzamen en koesteren welke opwekkingen hebben geïnspireerd doorheen de geschiedenis.

Zullen wij ontwaken uit de sluimer van onze postmoderne tijd die instemt met Rome om het Evangelie van Christus te onderdrukken? Zullen wij dezelfde loopbaan lopen als gelovigen uit het verleden en uitkijken naar Christus als onze bron van kracht en voorbeeld? Zullen wij Christus liefhebben wat het ons ook kost, en zullen wij misprijzen verdragen voor Hem?

“Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo’n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God. Want let toch scherp op Hem Die zo’n tegenspraak van de zondaars tegen Zich heeft verdragen, opdat u niet verzwakt en bezwijkt in uw zielen”. ^xxvi